به طور معمول برای ساخت بلوک‌های سیلندر از چدن خاکستری استفاده می‌شود که با افزودن عناصری مانند نیکل و کروم تقویت می‌گردد. امروزه بسیاری از سازندگان برای کاهش وزن و بهبود راندمان موتور، به سراغ استفاده از آلومینیوم نیز رفته‌اند. با این حال، حتی در بلوک‌های آلومینیومی نیز معمولاً از آستین‌های چدنی یا فولادی درون سیلندرها استفاده می‌شود تا مقاومت در برابر سایش افزایش یابد. در بیشتر موتورهای مدرن، چدن همچنان به عنوان گزینه اصلی برای دیواره‌های سیلندر به کار می‌رود، زیرا دارای مقاومت بالاتر در برابر سایش است. در برخی موتورهای کوچک نیز از کروم برای آبکاری دیواره داخلی سیلندر استفاده می‌شود تا اصطکاک کاهش یافته و طول عمر سیلندر افزایش پیدا کند.
دلایل استفاده از چدن و کروم در دیواره‌های سیلندر
۱. سطح داخلی سیلندر در تماس مستقیم با شعله و گازهای داغ حاصل از احتراق قرار دارد که دمای آن‌ها می‌تواند بین ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ درجه سانتی‌گراد تغییر کند. بنابراین لازم است این بخش از موادی با استحکام و مقاومت حرارتی بالا ساخته شود.
۲. رینگ‌های پیستون با سرعتی بسیار زیاد روی دیواره سیلندر حرکت می‌کنند که این سرعت در حدود ۱۲ تا ۱۵ متر بر ثانیه متغیر است. به همین دلیل، دیواره‌های سیلندر باید سخت و مقاوم باشند تا بتوانند در برابر سایش، خوردگی و فرسایش ناشی از این تماس مداوم دوام بیاورند. سختی و استحکام مناسب باعث افزایش طول عمر سیلندر خواهد شد.
در صورتی که سطح داخلی بلوک سیلندر بیش از حد مجاز دچار فرسایش شود، نیاز است عملیات تعمیر یا بازسازی بلوک سیلندر انجام گیرد تا عملکرد موتور به حالت استاندارد بازگردد.
انواع استکان تایپیت