فن‌های خنک‌کننده خودرو در گذشته به دو نوع مکانیکی و برقی تقسیم می‌شدند، اما در خودروهای امروزی تقریباً استفاده از فن‌های مکانیکی منسوخ شده و جای خود را به فن‌های برقی داده‌اند. همان‌طور که از نام این دو نوع فن مشخص است، فن خنک‌کننده مکانیکی به‌صورت مکانیکی و مستقیم از موتور نیرو می‌گیرد، در حالی که فن خنک‌کننده برقی بخشی از سیستم برقی خودرو است و انرژی خود را از طریق برق تولید شده توسط دینام و تسمه دینام دریافت می‌کند.
فن خنک‌کننده مکانیکی ساختاری ساده دارد اما دارای معایب متعددی است که باعث کنار گذاشته شدن آن در خودروهای مدرن شده است. نخستین ایراد این نوع فن آن است که سرعت چرخش پره‌های آن با سرعت چرخش موتور رابطه مستقیم دارد، به این معنا که با افزایش یا کاهش دور موتور، دور فن نیز تغییر می‌کند. این ویژگی موجب می‌شود در زمانی که موتور در حالت آرام کار می‌کند (مثلاً هنگام توقف در ترافیک)، فن نتواند به اندازه کافی حرارت را از موتور دفع کند. دومین مشکل این است که فن مکانیکی انرژی خود را مستقیماً از میل‌لنگ موتور می‌گیرد، که این امر بخشی از توان موتور را به خود اختصاص داده و در نتیجه از قدرت خروجی خودرو می‌کاهد.
از دیگر معایب این نوع فن می‌توان به فعالیت دائمی آن اشاره کرد؛ به این معنا که حتی در زمانی که نیازی به خنک‌سازی وجود ندارد، همچنان در حال چرخش است و این مسئله موجب اتلاف انرژی می‌شود. همچنین فن مکانیکی دارای استهلاک بالا و عمر کاری پایین‌تری نسبت به فن‌های برقی است. علاوه بر این، صدای زیادی در هنگام کارکرد تولید می‌کند که می‌تواند برای سرنشینان آزاردهنده باشد.
از نظر ایمنی نیز فن‌های مکانیکی دارای ضعف محسوب می‌شوند. این فن‌ها به‌صورت مستقیم با موتور در ارتباط‌اند و با حرکت سریع پره‌ها، جریان هوای گرم و گازهای داغ را به اطراف پخش می‌کنند که ممکن است برای سرنشینان یا افرادی که در نزدیکی خودرو هستند، خطرناک یا ناراحت‌کننده باشد. به همین دلایل، امروزه استفاده از فن‌های برقی جایگزین نوع مکانیکی شده است تا راندمان، ایمنی و عملکرد سیستم خنک‌کننده بهبود یابد.
انواع استکان تایپیت