سنسور پارک یا این که سنسور دنده عقب، از چند جزء اساسی تشکیل‌شده میباشد که هرکدام نقش مهمی در سعی آن جاری ساختن می‌نمایند.
حسگرهای: وظیفه ارسال و اخذ امواج را بر ذمه دارا هستند و معمولاً در سپرهای جلو و عقب خودرو نصب می گردند. حسگرهای سنسور پارک خودرو در سه نوع التراسوتیک، الکترومغناطیسی و راداری می باشند. سنسورهای اولتراسونیک رایج‌ترین نوع سنسور می باشند که امواج صوتی با فرکانس بالا را ارسال و اخذ می‌نمایند. این سنسورها معمولاً در سپر عقب خودرو نصب می شوند. سنسورهای راداری از موج رادیویی برای تشخیص سختی ها استعمال می‌نمایند و توجه بالاتری نسبت به سنسورهای اولتراسونیک دارا‌هستند. سنسورهای الکترومغناطیسی کمتر آیتم به کارگیری قرار می گیرند و با ساخت و ساز یک میدان مغناطیسی و اندازه‌گیری تغییرات آن، مسافت تا بازدارنده را احتساب می‌نمایند.
واحد پردازش مرکزی (ECU): این جزء، مغز متفکر سیستم میباشد و وظیفه پردازش سیگنال‌های دریافتی از سنسورها را بر ذمه دارااست. یونیت در اختیار گرفتن، مسافت تا بازدارنده را احتساب کرده و بر پایه ی آن، سیگنال‌های مورد نیاز را برای ساخت‌و‌ساز صدا یا این که اکران هشدار روی ورقه اکران ارسال می‌نماید.
سیستم هشداردهنده: مشتمل بر بلندگوها (برای هشدار صوتی)، کاغذ‌اکران (برای اکران داده ها بصری)، یا این که موتور لرزشی در دستور میباشد.
اتصالات و کابل‌ها: رابطه در بین حسگرها، واحد پردازش مرکزی و سیستم هشدار را برقرار و سیگنال‌های الکتریکی را در میان آنها منتقل می‌نمایند.
منبع تغذیه: معمولاً از سیستم برق خودرو تغذیه می شود.
بازر (Buzzer): این قطعه، صدای هشدار را ساخت می‌نماید. با مجاورت شدن خودرو به بازدارنده، فرکانس و شدت صدای بوق ارتقا مییابد.
کاغذ اکران (ازروی اراده): بعضی از سیستم‌های سنسور پارک به یک کاغذ اکران خرد مجهز می باشند که مسافت تا بازدارنده را به طور عددی یا این که گرافیکی نشانه می‌ده
در‌این در بین بعضی از سیستم‌ها در سنسور پارک عقب یا این که سنسور پارک جلو، دارنده پیکربندی مختلفی میباشند که میتوانند مبنی بر نیاز و ترجیح راننده تهیه شوند.
خرابی استارتر ماشین